باغ دل

جانا تو گل نورس باغ دل مایی

یک هدیه ی افتاده ز افلاک خدایی

زیبا چو عروس و به قامت چو دماوند

آرام صفت،خالق آرامش مایی

عطر تن تو ناب ترین مشک برین است

هر چه ز تو گویم،تو ز گفتار جدایی

گشتم همه عالم،ز کارون و ارس بار

مثلتو ندیدم،ندانم ز کجایی؟

سرخ است جمالت،به مثال دل خونیین

خواهم که بدانم،ز کدام آب و هوایی

سرگشته و حیران شده ام،در دل دریا

سکان مرا گیر،که مرا ناخدایی

پروانه ی زندان شده،در تنگ حصارم

بازآ و بیاموز مرا، بال رهایی